16 juli 2007

Een Duitse die door copyrightwaakhond Media Protector is beschuldigd van het aanbieden van files via eMule, blijkt daarvan een client te hebben gebruikt die geen bestanden uploadt. De zaak zet opnieuw vraagtekens bij de opsporingsmethoden die worden gebruikt. De anonieme Duitse p2p-gebruikster is er door Media Protector van beschuldigd in oktober 2007 films te hebben verspreid via het ED2K-netwerk. Het bedrijf, dat werkt in opdracht van auteursrechthebbenden en namens speurt op Internet naar schendingen daarvan, stuurde aan op een schadevergoeding van 700 euro. De P2P-gebruikster claimt echter een eMule-client te gebruiken, die zodanig is aangepast dat er geen data mee kunnen worden ge-upload. Als dat zo is, is de beschuldiging onterecht. De beschuldigde zegt dat ze een zero upload mod heeft toegepast, die ervoor zorgt dat eMule geen bestanden vanaf haar computer kan versturen. Dit soort modules wordt door andere gebruikers van een P2P-netwerk niet gewaardeerd, maar ze worden regelmatig gebruikt om het dataverkeer te beperken. De client van de betreffende gebruikster had volgens haar logfiles 924 dagen gedraaid en in die tijd niets ge-upload.

De methodes voor het opsporen van filesharers zijn onlangs fiks ter discussie komen te staan. Rechters nemen de verklaringen van opsporingsbedrijven zoals Media Protector vaak voor waar aan, zonder dat duidelijk is hoe de bewijsvoering tot stand is gekomen. Er komen echter steeds meer aanwijzingen boven tafel die aangeven dat de gebruikte methoden op z'n zachtst gezegd twijfelachtig zijn. Uiteraard stellen de opsporingsbedrijven dat die methoden zeer betrouwbaar zijn, ook al hebben ze zelf nooit voldoende vertrouwen getoond die methoden kritisch te laten toetsen. Aangeklaagden krijgen nooit de gelegenheid om de gegevens die worden aangereikt te bestrijden, voordat hun identiteit bekend is gemaakt. En juist dat bekend maken daarvan leidt over het algemeen tot schade. Het is in het belang van rechtbaardigheid en transparantie dat deze bedrijven hun systemen openzetten en hun methoden laten toetsen. Als de systemen als betrouwbaar uit de toets komen dan versterkt dit de positie van de opsporingsbedrijven en de validiteit van hun aanklachten. Maar zolang ze dit weigeren en gevallen als dit voorkomen, is het dan zo vreemd om te twijfelen aan het waarheidsgehalte van die onderzoeken ? Misschien heeft Gory Doctorow het wel bij het rechte eind. Als de entertainmentbedrijven hun zin krijgen wordt bij verdenking van drie maal illegaal downloaden de internettoegang volledig afgesloten. Let wel: het gaat niet om veroordelingen, maar verdenkingen ! Wellicht dat ook het omgekeerde mag: bij drie aanklachten die volstrekt onjuist zijn en waarbij onschuldigen worden aangeklaagd, de internettoegang van het entertainmentbedrijf afsluiten !