De mens als netwerkverbinding

31 december 2005

Japanse onderzoekers van NTT (Nippon Telegraph and Telephone Corporation) hebben een technologie ontwikkeld waarbij het menselijk lichaam als medium kan dienen voor een ‘snel’ computernetwerk. Het systeem werd ‘RedTacton‘ gedoopt en maakt het niet alleen mogelijk computers met elkaar te verbinden, maar ook om mensen met elektronica te verbinden. Wanneer iemand in de onmiddellijke nabijheid van de RedTacton-unit komt, wordt een transmissiepad opgebouwd dat data met een snelheid tot 2Mbps kan doorvoeren. Het is namelijk niet nodig om de elektronica aan te raken: het systeem werkt tot een afstand van 20 centimeter. Voor het versturen van de gegevens wordt gebruikgemaakt van zwakke elektrische velden. De zender stuurt een elektrische stroom door het lichaam van de gebruiker en bij de ontvanger aangekomen benvloeden deze elektrische stromen de eigenschappen van kristallen, waardoor de gegevens weer uitgelezen kunnen worden. De eerste commercile toepassingen van deze technologie staan overigens al voor volgend jaar gepland.



In plaats van te vertrouwen op electromagnetische golven of lichtstralen om data te distribueren gebruikt RedTacton de zwakke electrische velden die dicht om de oppervlakte van de menselijke huid zijn te traceren als overdrachtsmedium. De electrische velden benvloeden tijdens de overdracht de optische eigenschappen van een electro-optisch kristal. Een laserstraal detecteert wijzigingen in de optische eigenschappen, die vervolgens in een electrisch signaal worden opgevangen door een ontvanger. Kleding en schoisel hebben geen effect op de overdracht, waardoor het mogelijk wordt om bijvoorbeeld MP3-files te downloaden via in de vloer ingebouwde sensoren. RedTacton maakt het mogelijk om bestanden uit te wisselen via puur menselijk contact, indien tenminste zowel de zender als de ontvanger uitgerust zijn met RedTecton chips. Op die manier kan dus met behulp van een menselijk netwerk illegale P2P bestandsuitwisseling plaatsvinden, zonder dat iemand daar iets aan kan doen. Het systeem geet een stap verder dan Bluetooth, dat dit allemaal draadloos kan doen. Tom Zimmerman, die een soortgelijk gegevenssysteem voor IBM ontwikkelde in 1996, zegt daarvan het volgende: ‘With Bluetooth, it is difficult to rein in the signal and restrict it to the device you are trying to connect to. You usually want to communicate with one particular thing, but in a busy place there could be hundreds of Bluetooth devices within range. Furthermore, humans are apparently poor aerials, something which is very good for security because even if you encrypt data it is still possible that it could be decoded, but if you can’t pick it up it can’t be crack’. NTT stelt dat het zich er op richt om ‘moving RedTacton out of the laboratory and into commercial production as quickly as possible by organizing joint field trials with partners outside the company”. De India Times gaf al in maart van dit jaar een voorproefje op het systeem. NTT gaat zelf uitgebreid in op de technische details en de eventuele mogelijkheden die Human Area Networks bieden. Zeker is in ieder geval dat het systeem grote verdiensten kan hebben voor identificatie, authenticatie en beveiliging. Het grote nadeel van het systeem is dat (om te werken) een zender-ontvanger in het lichaam moet worden ingebouwd. Dat is over het algemeen niet iets waar gewone mensen op zitten te wachten.

Share This:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.