7 januari 2010
Ik kom even terug op de kerstboodschap van koningin Beatrix. Het is wel even ‘over tijd’, maar ze raakt wel een ‘heikel’ onderwerp. Mijn opinie is wellicht niet bekend, maar ik sta op het standpunt dat ‘media’ an sich niet ‘social’ zijn, maar dat het gebruik van het medium wel degelijk sociale aspecten met zich meebrengt. Of dat positieve of negatieve sociale gevolgen zijn laat ik hier buiten beschouwing. Duidelijk is dat het ‘sociale verkeer’ op de sociale netwerken een individueel tintje heeft, dat als expressie van de tijd eigenlijk vanzelfsprekend is. Wat heeft Beatrix nu eigenlijk gezegd ? ‘De moderne mens lijkt weinig aandacht te hebben voor de naaste. Nu is men vooral met zichzelf bezig. We zijn geneigd van de ander weg te kijken en onze ogen en oren te sluiten voor de omgeving. Tegenwoordig zijn zelfs buren soms vreemden. Je spreekt elkaar zonder gesprek, je kijkt naar elkaar zonder de ander te zien. Mensen communiceren via snelle korte boodschapjes. Onze samenleving wordt steeds individualistischer. Persoonlijke vrijheid is los komen te staan van verbondenheid met de gemeenschap. Maar zonder enig ‘wij-gevoel’ wordt ons bestaan leeg. Met virtuele ontmoetingen is die leegte niet te vullen; integendeel, afstanden worden juist vergroot. Het ideaal van het bevrijde individu heeft zijn eindpunt bereikt. We moeten trachten een weg terug te vinden naar wat samenbindt’. Waar dit eigenlijk op neer komt is dat de koningin vooral problemen heeft met het individualistischer worden van de maatschappij.
