Can an Artificial Mind See the Man in the Moon?

In 2019 hield Brianna Brownell, een data scientist en een zelfbenoemde futurist, een TED Talk over Artifical Intelligence en vooral over de verhouding daarmee tot het eigen, menselijke brein. Interessant hier is pareidolie, een psychisch verschijnsel, een vorm van illusie waarbij iemand een zodanige interpretatie van onduidelijke of willekeurige waarnemingen heeft, dat hij hierin herkenbare dingen meent waar te nemen. De reden voor het verschijnsel ligt in de behoefte van de hersenenom een verband te leggen tussen verschillende elementen, ook als deze er eigenlijk niet zijn. Het gaat dan vooral om patronen die op gevaar kunnen wijzen, zoals het silhouet van een roofdier. Het is een vrij alledaags verschijnsel. Net zoals de Mannetje in de Maan (of Mars). Brownell schrijft vervolgens: ‘We consider these human flaws full of meaning, but yet fail to extend the same grace to the artificial intelligence that we are building.’ Daar noemen we het namelijk een ‘error’.

Gebaseerd op de vondst van een object aan het begin van de menselijke geschiedenis, zo’n drie miljoen jaar geleden, duikt Brownell in de manier waarop he menselijk brein objecten in de wereld ‘ziet’ en hoe een AI deze objecten ziet. Misschien dezelfde dingen, maar wellicht ook iets volledig afwijkends.

En Brownell gaat verder:

‘We consider these errors that will be fixed by better algorithms, more advanced technology, and larger data sets. Most of the time we are right to think of it this way: there are significant dangers to ignoring or downplaying the bias that creeps into the machine learning systems that we build: systematic inequality, lack of opportunity, and prejudice. Sometimes when we see ourselves reflected in what we build we don’t like the result. But thinking of it only as a deficit denies our own biases and flaws as only deficits. Especially when our own pareidolia, which is a bias in our cognitive system, we consider full of meaning. Like the Man in the Moon, it is a commonality that connects us with one another. It has inspired stories that have shaped human culture for millennia.’

Dus: waarom dat niet accepteren van een AI? Maar hoe kan dat worden herkend?

Voor de tekst van de voordracht, zie hier. (scroll naar onder)

Share This:

The danger of AI is weirder than you think

Het ‘gevaar’ van kunstmatige intelligentie is niet dat het in opstand gaat komen tegen degenen die het maakten, maar dat het precies datgene doet wat wij vragen om te doen. Dat is de stelling van Janele Shane in deze TED-talk in Vancouver van alweer drie jaar geleden.

Door het delen van de vreemde, soms alarmerende gevolgen van AI algoritmes bij het oplossen van menselijke problemen (maken van nieuwe ijssmaken of het herkennen van auto’s op de weg) laat ze zien waarom kunstmatige intelligentie inderdaad ‘kunstmatig’ is en niet op kan tegen het ‘echte’ brein.

De werkelijkheid van kunstmatige intelligentie kan nog niet tippen aan wat de ‘hype’ ervan maakt. Het mag dan een ‘gift to society’ zijn, vooralsnog maakt het dat nog niet waar.

Shane is een onderzoeker die zich intensief bezig houdt met kunstmatige intelligentie. Ze houdt ook een humoristische machine learning blog bij, AI Weirdness, waar ze over de soms hilarische, soms verontrustende manieren schrijft waarop algoritmes de plank misslaan.

Ik werd herinnerd aan deze TED-talk toen ik onlangs haar boek uit 2019 in handen kreeg: You Look Like A Thing And I Love You: How AI Works And Why It’s Making The World A Weirder Place. Veel topics die ze bespreekt in haar blog worden hier voor een globaal publiek gepresenteerd, waarbij ze door de hype prikt en kunstmatige intelligentie terug brengt tot wat het nu is: interessant, met vele mogelijkheden, maar de kinderschoenen nog niet ontgroeid.

Share This:

Searching for truth

Twee interessante documentaires vandaag: een video en een podcast over een van de meest problematische facetten van de huidige informatiemaatschappij: de enorme vlucht van desinformatie, ‘fake news’ en de onmogelijkheid om ieder bericht te checken of ‘waarheid’ en betrouwbaarheid. In de tijd dat ‘deep fakes’ meer worden geloofd dan de originelen, bewustzijn dat de mogelijkheden tot manipulatie gigantisch zijn en moeilijk te achterhalen is een belangrijke eerste stap.

In de documentaire ‘Fake. Searching for truth in the age of misinformation’ de kernvraag is voortdurend hoe feit van fictie kan worden onderscheiden. Een interessante documentaire waarin de nadruk ligt op het ontwikkelen van mediawijsheid, de economische kanten van ‘fake news’ en de rol van computers, AI en machine learning in de opkomst van ‘fake news’. De rol van social media daarin wordt eveneens aan de orde gesteld.

De episode ‘Fake News. An origin story’ op Hidden Brain, een van de meest populaire podcasts vandaag de dag, gaat op zoek naar de ‘roots’ van ‘fake news’ en maakt duidelijk dat het niet iets is wat alleen vandaag voorkomt. We gaan terug naar 1609, toen het normaal was om ‘feiten’ vermeld in elkaars pamfletten of kranten als ‘fake news’ te karakteriseren. Host Shankar Vedantam en zijn gasten maken duidelijk dat er altijd discussies zijn geweest over de ‘echtheid’ van feiten en nieuws. Het is wel zo, als zo duidelijk wordt geponeerd, ‘the stakes of disinformation have risen with time.’

De documentaire:

De podcast:

Share This:

The Information Society: Transformations

Een film van het Aspen Institute for Humanistic Studies, met Marc Porat als executive producer en schrijver. De film is gebaseerd op zijn PhD dissertatie, The Information Economy (Stanford, 1976). Volgens de inleiding poneerde hij daarin: ‘a macroeconomic model showing that an emerging “information sector” comprised of knowledge workers and information technology would become the dominant driver of the U.S. economy and workforce.’

Het is een ‘journey into memory lane’. Ik herinner me dat ik de VHS band hiervan ooit gehad heb. Met het verdwijnen van mijn VHS speler is ook de film uiteindelijk ooit verloren gegaan. Des te beter dat we deze film kunnen zien op YouTube, daar geplaatst door de regisseur David Hoffman. Het is een bijzondere film, waarin Porat als visionair de ‘dawn of the computer age’ voorspelde. Het is intrigerend dat er toen al zorgen waren over de problemen met privacy, desinformatie en informatie overload, problemen die vandaag de dag nog steeds niet zijn opgelost. Integendeel!

Ondanks het feit dat het jargon wat anders is geworden en het bewustzijn wat meer is ingedaald nu we midden in de ‘computer age’ zitten, is het nog steeds de moeite waard om dit mooie staaltje van futurisme te bekijken. Het duurt ongeveer een uur, maar het is meer dan de moeite waard en het roept nog steeds vele vragen op. Gebaseerd op wat bekend was eind jaren ’70, weet de film met overtuiging de toekomst te voorspellen. Dat wij nu kunnen zeggen dat de film het grotendeels bij het rechte eind had, is een brevet van vermogen van Porat. De film is ook gearchiveerd.

Share This:

Childhood 2.0

Het leven van kinderen was vroeger gevuld met stoeien in de buitenlucht en avonturen van de verbeelding. De tijden zijn veranderd.

De film Childhood 2.0 karakteriseert onze moderne generatie kinderen en tieners als slachtoffers van het informatietijdperk. De jongeren van vandaag zijn (volgens de film) ten prooi gevallen aan smartphones en gameconsoles.

Deze huidige trend van eindeloze afleiding heeft een monster gecreëerd. Het aantal depressies en zelfmoorden neemt toe, jeugddiabetes is hoog en sociale vaardigheden en geestelijke gezondheid komen in het gedrang. Veel kinderen brengen dagelijks evenveel uren op hun telefoon door als volwassenen op hun werk.

Volgens het panel van geïnterviewde experts resulteert deze afhankelijkheid in een spervuur ​​van (angst-)prikkels, die kinderen over het algemeen slecht kunnen verwerken. De filmmakers spreken ook met ouders die getuige zijn geweest van een transformatie bij hun kinderen.

De kinderen zelf spreken over de overweldigende aantrekkingskracht van hun apparaten, de druk die deze apparaten op hen uitoefenen in hun dagelijks leven en de uitdaging waarmee ze worden geconfronteerd wanneer ze proberen ze helemaal in de steek te laten.

De film kan lang niet alles onderbouwen, maar het staat buiten kijf dat kinderen meer angstig en depressief worden van de druk die ze ervaren. De tweede helft van de film gaat bijna alleen over pornografie, seksuele activiteit en seksuele druk, die allemaal veel prominenter zijn in het dagelijks leven van kinderen en tieners dan ooit tevoren. Dit had veel korter gekund, zonder dat het aan de boodschap iets had afgedaan.

Kortweg: verplicht ‘kijkvoer’, maar niet voor kinderen. De film duurt 1 ½ uur, maar het is zeker de moeite waard om wat inzicht te verwerven in het leven van opgroeiende jongeren en de problemen waarmee ze worden geconfronteerd.

Share This:

Determining the value of a digital archive

In november 2017 nam ik deel aan een conferentie georganiseerd door de Universiteit van Uppsala over ‘archival studies’ na de ‘archival turn’. In het auditorium van de historische faculteit werden gedurende twee dagen ongeveer twintig presentaties gehouden over de invloed van archieven op de historische wetenschap. Het ging niet alleen over hoe historici archiefbronnen bestuderen, interpreteren en gebruiken, maar ook over de subjectiviteit van het archief zelf. Ik verzorgde een presentatie over mijn raamwerk van het ‘Archive-as-Is’ als een middel voor historici om de waarde van een digitaal archief te bepalen. Mijn leidende idee was dat historici moeten analyseren wat de oorspronkelijke context van een archief is en zich er van bewust moeten zijn dat een archief een ‘construct’ is, gemaakt door een organisatie en gevuld met informatie waarvan een organisatie heeft bepaald dat het in het archief komt. Een archief vervormt dus al bij zijn generatie de werkelijkheid en stelt die op basis van de informatie die het bevat anders voor dan dat die is. Mijn abstract van mijn presentatie (en later ook van het hoofdstuk dat hiervan in de uitgave van de conferentiebijdragen verscheen) luidde als volgt:

“Archives are, more than ever, organizational and technological constructs, based on organizational demands, desires, and considerations influencing configuration, management, appraisal, and preservation. For that reason, they are, more than ever, distortions of reality, offering biased (and/or manipulated) images of the past and present an extremely simplified mirror of social reality. The information objects within that archive are (again: more than ever), fragile, manipulable, of disputable provenance, doubtful context, and uncertain quality. Their authenticity is in jeopardy. The “Allure of Digital Archives” will be more about finding knowledge about the archive as a whole than about finding knowledge hidden in the information objects that are its constituents. It will be about determining the value of a digital archive as a “trusted” resource for historical research. To be successful in that endeavour, it will be necessary to assess the possibility to “reconstruct the past” of the digital archive. That assessment would allow historians to understand quality, provenance, context, content, and accessibility of the digital archive, not only in its design stage but also in its life cycle.
In this chapter, I present the theoretical framework of the “Archive–as–Is” as an instrument for such an assessment. It is possible for historians to use this framework as a declarative model for the way archives have been designed, configured, managed, and maintained. It will allow historians to understand why archives are as they are, and why records are part of it (or not). Using the framework, historians can determine the research value of a digital archive as a historical resource.

Meer dan vier jaar na dato is het boek dat van de conferentiebijdragen is gemaakt verschenen. Mijn hoofdstuk is als een bijlage bij deze post gevoegd.

Citatie: G.J. van Bussel (2022). ‘Determining the value of a Digital Archive. The Framework for the ‘Archive–As–Is”, A. Öhrberg, T. Berndtsson, O. Fischer, and A. Mattsson (eds.), From Dust to Dawn. Archival Studies after the Archival Turn, Uppsala, University of Uppsala, Studia Rhetorica Upsaliensia/Uppsala Rhetorical Studies, Vol. 8, pp. 56-101. ISBN 978-91-980081-5-9. Voor deze publicatie zie deze pdf.

Deze publicatie is ook geplaatst op Research Gate, SSRN, HvA Research, Academia en HAL.

Alle andere bijdragen (en een complete download van het gehele boek) worden op de site van de Studia Rhetorica Upsaliensia van de Universiteit van Uppsala aangeboden. Voor deze site klik hier.

Share This:

Who has my Data?

BBC Click onderzoekt wat er gebeurt met de data die worden verzameld van ons online gedrag. Een recapitulatie van de effecten van de GDPR. Een film van 25 minuten.

Share This:

Network Society

In onze maatschappij van vandaag zien we een enorme verandering optreden door de altijd aanwezige hyper-connectiviteit, mogelijk gemaakt door de huidige ‘smart’ informatietechnologie. Deze enorme connectiviteit heeft grote gevolgen voor technologie en economie alsmede voor cultuur, sociale instituties, religie en welbevinden. Het leidt tot een nieuwe organisatie van sociale structuren. Deze ontwikkeling wordt veel aangeduid met het concept van de netwerkmaatschappij.

Een netwerkmaatschappij kan omschreven worden als ‘a society whose social structure is made up of networks powered by micro-electronics-based information and communications technologies.’ Dat is zoals een van de voornaamste theoretici van het concept het omschrijft: Manuel Castells, The Rise of the Network Society (Oxford, 2000), p. 17. Castells toont in zijn boek aan dat er altijd sociale netwerken geweest zijn, maar dat ze fundamenteel veranderen door het gebruik van ICTs aangezien deze helpen ‘to create and sustain far-flung networks in which new kinds of social relationships are created.’

Castells noemt de netwerkmaatschappij ook een ‘informationele samenleving’, een samenleving waarin de sociale structuur bepaald en gevormd wordt door informationele processen in netwerken. Mensen raken innig verweven met netwerken die er voor hen toe doen en vergeten alle ‘contacten’ die er voor hen (om wat voor reden dan ook) niet toe doen. Het leidt tot blikvernauwing, informatiebubbels en intolerantie. Het leidt ook tot een nieuwe sociaal-economische strijd: niet zozeer over uitbuiting (hoewel dat ook en misschien nog wel meer plaatsvindt), maar vooral over economische overbodigheid. Het risico om economisch overbodig te worden leidt voor grote delen van onze bevolking een voortdurende bron van onzekerheid. In elk netwerk moet iedereen voortdurend laten zien dat ze er nog bijhoren én van meerwaarde zijn. Mensen worden onderweg achtergelaten. De netwerkmaatschappij kan ook tot een egocentrische (wellicht zelfs egoistische) samenleving worden.

Onderstaande video laat in het bestek van een half uur zien wat die netwerkmaatschappij inhoudt, kijkend vanuit de positieve kant. De negatieve aspecten worden onderbelicht. Wel de moeite waard om te bekijken, zeker ook omdat het maatschappelijke vragen oproept die door ons nog veel te weinig worden gesteld

Share This:

How Far is Too Far? | The Age of A.I.

Kan AI muziek maken? Kan het emoties voelen? Leeft het? Will.i.am en Mark Sagar proberen de beperkingen van de machine te overwinnen. ‘How far is too far, and how much further can we go?’

The Age of AI is een achtdelige documentaireserie, gepresenteerd door Robert Downey jr., die laat zien hoe kunstmatige intelligentie, machineleren en neurale netwerken de wereld zouden kunnen veranderen.

Share This:

Amazon Empire: The Rise and Reign of Jeff Bezos

Een nieuwe documentaire van Frontline.

Een video over hoe Jeff Bezos een van de grootste en invloedrijkste economische krachten in de wereld opbouwde – en de maatschappelijke kosten daarvan.

Jeff Bezos is niet alleen de rijkste man ter wereld, hij heeft een bedrijf opgebouwd dat zonder precedent is in de wereld van het Amerikaanse kapitalisme. Terwijl politici wereldwijd nadenken hoe de wereldwijde impact van Amazon in te perken, wordt in deze documentaire onderzocht hoe hij Amazon maakte tot wat het nu is.

Zeer de moeite waard, als je ongeveer twee uur ter beschikking hebt!

Share This:

In the Age of AI

Een documentaire die onderzoekt hoe Artificial Intelligence het leven zoals we dat kennen aanzienlijk aan het veranderen is.: van banen, privacy en een groeiende rivaliteit tussen de Verenigde Staten en China. In deze documentaire worden de beloften en bedreigingen van Artificial Intelligence an automatisering onderzocht, waardoor een nieuwe industriële revolutie ontstaat die onze wereld zal hervormen en die (in het ergste geval) een surveillance maatschappij zal doen ontstaan. Het is een interessante film, maar ook een waar je niet echt vrolijk van wordt. Het is een hele zit (bijna 2 uur), maar het is wel de moeite waard om te kijken.

Share This:

Deepfakes and the technology behind it: A BBC Click documentary

Deepfake is een samentrekking van ‘deep learning’ en ‘fake’. Het is een techniek voor het samenstellen van menselijke beelden op basis van kunstmatige intelligentie en is met behulp van online software door oedere leek te realiseren. Het wordt gebruikt om bestaande afbeeldingen en video te combineren en over elkaar te zetten. De benaming “deepfake” ontstond in 2017. Deepfakes werden al gebruikt om pornografische video’s te maken van bekendheden, maar ze kunnen ook gebruikt worden om nepnieuws te maken, wat bijvoorbeel bij verkiezingscampagnes uiterst schadelijke en onwenselijke effecten kan hebben.

BBC Click maakte in 2018 een korte documentaire over de deepfake, die ik hieronder laat volgen.

Share This:

Een dure les!

In OD van november 2019 publiceerde ik een reactie-column op de column van Daan van Beek aangaande het ‘data lake’. Ik noemde deze reactie Een dure les!, omdat, zoals zo vaak bij dit soort nieuwe technologie, organisaties, bang om achter te blijven, met beide voeten vooruit erin springen om er achteraf achter te komen dat dat misschien toch niet zo handig was. Ondertussen is er een hele hoop geld in gestopt, maar is er wel heel veel ‘geleerd’. Tenminste dat mag gehoopt worden. Het bijgaande bestand bevat zowel de column van Daan van Beek als mijn reactie daarop.

Citatie: G.J. van Bussel, ‘Een dure les!’, OD, november 2019, nr. 7, blz. 7.

Share This:

Fijne kerstdagen en een mooi en succesvol 2020!!!

Share This:

The secrets of Quantum Physics

Jim Al-Khalili, hoogleraar in de theoretische natuurkunde aan de University of Surrey, gaat in deze twee video’s in op een van de meest perplexe wetenschappelijke theorie ooit geconstrueerd: quantum physics.

“The story of quantum physics starts at the beginning of the 20th century with scientists trying to better understand how light bulbs work. This simple question soon led scientists deep into the hidden workings of matter, into the sub-atomic building blocks of the world around us. Here they discovered phenomena unlike any encountered before – a realm where things can be in many places at once, where chance and probability call the shots and where reality appears to only truly exist when we observe it.”

Albert Einstein haatte het idee dat de natuur, op het meest basale niveau, gebaseerd is op toeval. In de jaren ’30 dacht Einstein een cruciaal probleem in quantum physics te hebben ontdekt, maar totdat het werd getest in de jaren ’60 werd dat niet serieus genomen.

“Professor Al-Khalili repeats this critical experiment, posing the question does reality really exist, or do we conjure it into existence by the act of observation?”

Twee video’s, ieder ongeveer een uur lang. Ze zijn lang, vergen de aandacht (het is complex), maar zijn zeer de moeite waard. Iets voor een lange, koude avond!

Share This:

Social Credit: China’s Digital Dystopia In The Making

In China zorgen de technologische ontwikkelingen er voor dat surveillance-technologie steeds geavanceerder wordt. De meest triviale acties van een burger (of zelfs, etniciteit) kunnen grote gevolgen hebben voor hun vrijheid.

Gezichtsherkenning, beveiligingscamera’s en mobiele apps houden iedere actie van een burger in de gaten en gebruiken deze acties om een sociale ‘score’ te berekenen gebaseerd op reeds vastgelegde data over hun gedrag. Criminele, academische en medische dossiers, maar ook aankopen in een supermarkt, worden meegenomen in de bepaling van je status. Het kopen van alcohol brengt je score naar beneden, het kopen van luiers verhoogt die score juist.

“Yet injustices appear prevalent. Investigative journalist Liu Hu has found himself labelled ‘dishonest’ and his rights restricted for no apparent legitimate reason. It began after he exposed a corrupt politician. “There are a lot of people who are on the blacklist wrongly”, he says, “but they can’t get off it”.

Wat zijn de motivaties achter deze sociale score? Los van op ras of etniciteit gebaseerde profielen en los van onterechte en onrechtmatige ‘blacklisting’? Het is zonder twijfel de voortzetting van de strikte totalitaire politiek waarin de Chinese staat altijd uitgeblonken heeft, in een nieuw, nog moeilijker te vermijden jasje dan voorheen.

Een verontrustende film. Het gebeurt in China. Maar wie zegt dat eenzelfde surveillance niet plaatsvindt in Europa? Nederland?

Share This:

Rise of the Machines

Een hoogst verontrustende film over de negatieve effecten van kunstmatige intelligentie. Een interessante film, dat wel. Deze documentaire gaat in op de race om AI te perfectioneren. Onderzoekers geloven dat een singulariteit zal worden bereikt over niet al te lange tijd. Dat betekent dat een machine zal ontstaan die menselijke controle zal kunnen ontlopen, wat grote consequenties kan hebben voor de menselijke beschaving.

Maar zo heet als de soep hier wordt opgediend? Dat is wel erg overdreven.

AI is nog lang niet zover dat het menselijke brein kan worden vervangen. Iets begrijpen in context bijvoorbeeld is nog niet mogelijk. Er is nog een hele weg te gaan en singulariteit zal nog een hele tijd uitblijven. Maar dat er zowel positieve als negatieve kanten aan AI zitten, zal niemand ontkennen. Vandaar ook dat het ontstaan van een AI ethiek van groot belang is.

De drie wetten van Isaac Asimov voor de robotica zijn niet waterdicht, maar zouden een goed begin zijn:

Eerste Wet

Een robot mag een mens geen letsel toebrengen of door niet te handelen toestaan dat een mens letsel oploopt.

Tweede Wet

Een robot moet de bevelen uitvoeren die hem door mensen gegeven worden, behalve als die opdrachten in strijd zijn met de Eerste Wet.

Derde Wet

Een robot moet zijn eigen bestaan beschermen, voor zover die bescherming niet in strijd is met de Eerste of Tweede Wet.

Adaptaties van deze drie wetten laten de essentie van de Eerste Wet weg, iets wat de problemen kan veroorzaken die in de film aan de orde worden gesteld.

Share This:

AI and its ethics

“Are we facing a golden digital age or will robots soon run the world?”

Het is nodig om ethische standaarden te formuleren voor de omgang met kunstmatige intelligentie en de vraag te beantwoorden wat ons mensen uniek maakt.

“Mankind is still decades away from self-learning machines that are as intelligent as humans. But already today, chatbots, robots, digital assistants and other artificially intelligent entities exist that can emulate certain human abilities”.

Wetenschappers en AI experts zijn met elkaar in overeenstemming dat het een race tegen de tijd is. We hebben ethische standaarden nodig voordat de technologie ons inhaalt.

De risico’s zijn groot. Professor Jürgen Schmidhuber voorspelt dat AI robotfabrieken in de ruimte kan exploiteren, de Zweeds-Amerikaanse natuurkundige Max Tegmark waarschuwt voor een totalitaire AI surveillance staat (die in China aan het ontstaan is) en de filosoof Thomas Metzinger voorspelt een dodelijke AI wapenwedloop. Maar Metzinger gelooft ook dat Europa (in het bijzonder) een pioniersrol kan spelen aan het begin van de AI-era: het maken van een bindende internationale “code of ethics”.

Deze video gaat over de ethische kant van de technologie, niet zozeer over het kunnen, maar vooral over het willen. Zeer de moeite waard!

Share This:

Machine Learning: Living in the Age of AI

De meeste mensen vandaag de dag profiteren op de een of andere manier van kunstmatige intelligentie. Van internet browsing, smart phone apps tot functionaliteiten in nieuwe auto’s: de technologie wordt steeds meer als gemak ervaren in de dagelijkse praktijk.

‘Because the evolution of self-learning technologies continues to advance at such a rapid pace, it can be difficult to assess where it’s ultimately going and the extent to which it could alter our lives in the process’.

De video geeft een levendig en informatief beeld van de mogelijkheden van deze technologie.

De toon van de video is er een van positiviteit: het legt de nadruk op het onderscheiden van de hype van realiteit. ‘The filmmakers outline the inner building blocks of artificial intelligence, and demonstrate how the technology reads, interprets and expands upon data. Most of the film’s running time is devoted to showcasing how AI can benefit the future of mankind in areas as diverse as agriculture, medical care and travel.’

De video is niet blind voor de mogelijke problemen, maar wat meer aandacht voor privacy en ethiek had niet misstaan. Desalniettemin: het geeft een goed beeld van wat kan en wat uiteindelijk mogelijk is (voor zover we dat nu weten).

Share This:

The Rise of Artificial Intelligence

Een film over de opkomst van kunstmatige intelligentie, de wijze waarop het in onze wereld opduikt, de voor- en nadelen en dat alles op basis van een van de gidslanden op dit vlak: Canada!

Share This: